Zijn grote helden heten Auguste Comte en Arthur Schopenhauer. Hij is als geen ander thuis in de Pensées van Pascal. Nietzsche vindt hij ergerlijk, maar misschien wel omdat het een al te directe concurrent is. En hij citeert graag Kant, over de immoraliteit van zelfmoord bijvoorbeeld: ‘Het subject van zedelijkheid bij zichzelf vernietigen staat gelijk aan het volledig uitroeien, voor zover men dat in zijn macht heeft, van zedelijkheid als zodanig omwille van wat ze is.’
Michel Houellebecq zou zomaar een filosofische romanschrijver kunnen zijn, een schrijver die in zijn romans de ideeën van bepaalde grote denkers illustreert, uitwerkt of verwerpt. Er is veel dat daarvoor pleit: de opvallende aanwezigheid van filosofische thema’s en begrippen in zijn romans, de stelligheid waarmee hij algemene waarheden verkondigt, en natuurlijk de al even stellige reacties van het publiek op zijn werk, steevast in zeer categorische (en filosofische) termen van waar/onwaar en goed/fout. “Seks als metafysica” verder lezen
